Կար-չկար մի փաթիլ կար: Նա միշտ տխուր էր:
Մնացած բոլոր փաթիլները ուրախ էին: Մի օր եկար, որ պետք էր ձյուն գար: Տխուր փաթիլը իմացավ
վոր Ամանորը մոտիկանոմ է նա շատ վախեցավ,
նա իմացավ վոր մարդիկ նրանով ձնագնդիկ են
խաղալու:
-Նա իր մտքում ասաց
-Խաղալիք եմ դարցել
— և պատմեց բոլորին:
-Փաթիլներից մեկը ասաց
-Նորես իմանում և ծիծաղաց հետ թափվեց:
Շարբել Անտոնիի բլոգ 